Amida

Una amida ye un compuestu orgánicu que consiste nuna amina xunida a un grupu acilo convirtiéndose nuna amina aceda (o amida).^[1] Por esto'l so grupu funcional ye del tipu RCONR'R'', siendo CO un carbonilo, N un átomu de nitróxenu, y R, R' y R'' radicales orgánicos o átomos d'hidróxenu:

Puede considerase como un deriváu d'un acedu carboxílico por sustitución del grupu —OH del ácidu por un grupu —NH₂, —NHR o —NRR' (llamáu grupu amino).

Formalmente tamién pueden considerase derivaos del amoniacu, d'una amina primaria o d'una amina secundaria por sustitución d'un hidróxenu por un radical acedu, dando llugar a una amida primaria, secundaria o terciaria, respeutivamente. Concretamente pueden sintetizase a partir d'un ácidu carboxílico y una amina:^[2]

Cuando'l grupu amida nun ye'l principal, nómase usando'l prefixu carbamoil:^[3]

CH₃-CH₂-CH(CONH₂)-CH₂-CH₂-COOH → ácidu 4-carbamoilhexanoico.

Toles amidas, sacante la primera de la serie, son sólides a temperatura ambiente^[4]y los sos puntos de ebullición son elevaos, más altos que los de los ácidos correspondientes. Presenten escelentes propiedaes disolventes y son bases bien débiles. Unu de los principales métodos de llogru d'estos compuestos consiste en faer reaccionar l'amoniacu (o aminas primaries o secundaries) con ésteres. Les amidas son comunes na naturaleza, y una de les más conocíes ye la urea,^[5] una diamida que nun contién hidrocarburos. Les proteínes y los péptidos tán formaos por amidas. Un exemplu de poliamida de cadena llarga ye'l nailon.^[6]Les amidas tamién s'utilicen enforma na industria farmacéutico.

1. ↑ Alexandrina, GALLEGO PICÓ; María, GARCINUÑO MARTÍNEZ Rosa; José, MORCILLO ORTEGA Mª; Ánxel, VÁZQUEZ SEGURA Miguel (4 d'avientu de 2013). grupu+acilo&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwiR1d_Q_8fXAhWGEVAKHdgqDiIQ6AEIJjAA#v=onepage&q=amina%20xunida%20a%20un%20grupu%20acilo&f=false QUÍMICA BÁSICA (en castellanu). Editorial UNED. ISBN 9788436267846. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
2. ↑ Society, American Chemical (2005). Química: un proyeutu de la American Chemical Society (en castellanu). Reverte. ISBN 9788429170016. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
3. ↑ Alexandrina, GALLEGO PICÓ; María, GARCINUÑO MARTÍNEZ Rosa; José, MORCILLO ORTEGA Mª; Ánxel, VÁZQUEZ SEGURA Miguel (4 d'avientu de 2013). prefixu+carbamoil&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwj046P3gcjXAhVLJVAKHdwsAzMQ6AEIJjAA#v=onepage&q=usando%20el%20prefixu%20carbamoil&f=false QUÍMICA BÁSICA (en castellanu). Editorial UNED. ISBN 9788436267846. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
4. ↑ Quimica Pa L'Accesu a Ciclos Formativos de Grau Cimeru .e-book. (en castellanu). MAD-Eduforma. ISBN 9788466530453. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
5. ↑ Finck, Arnold (1988). Fertilizantes y fertilización: fundamentos y métodos pa la fertilización de los cultivos (en castellanu). Reverte. ISBN 9788429110104. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
6. ↑ Society, American Chemical (2005). Química: un proyeutu de la American Chemical Society (en castellanu). Reverte. ISBN 9788429170016. Consultáu'l 18 de payares de 2017.